Μήνας: Νοέμβριος 2013
Αν το πανεπιστήμιο είναι ασθενής, εμείς διανύουμε τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Όλο το οικονομικό σχέδιο αυτή τη στιγμή σκοπό να πλήξει τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες με στόχο να μείνουν όσοι τους χρειάζονται, ως ένα ευέλικτο, φθηνό εργατικό δυναμικό. Ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους: απολύσεις διοικητικών σε πολλά ιδρύματα (π.χ. ΕΚΠΑ ΕΜΠ) και από Δεκέμβρη αναμένεται μπαράζ απολύσεων και στην σχολή μας. Οι εργαζόμενοι σε σίτιση και καθαριότητα δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες εργασίας για ένα μισθό επιβίωσης. Το πανεπιστήμιο υπoχρηματοδοτείται, πολλά εργαστήρια έχουν βασικές ελλείψεις ενώ πολύ πιθανόν από Δεκέμβρη να σταματήσει η παροχή ρεύματος, όπως ο ίδιος ο πρύτανης αναγκάστηκε να παραδεχτεί. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της “αναβάθμισης” του κρατικού πανεπιστημίου που δημιούργησαν τα τερατουργήματα όπως τα Συμβούλια Διοίκησης και το σχέδιο Αθηνά.
Δεν θεωρούμε την σημερινή υποβάθμιση των κρατικών πανεπιστήμιων ως εκφυλισμό υγιών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς ο σκοπός της λειτουργίας τους ήταν ανέκαθεν η δημιουργία εξειδικευμένων εργαζομένων χωρίς να τους παρέχεται πολύπλευρη γνώση αλλά, τεχνοκρατικές πληροφορίες. Γενικότερα ο σκοπός της εκπαίδευσης στον καπιταλισμό-κρατικής η ιδιωτικής και ποτέ δημόσιας- είναι η απόκρυψη των ταξικών διαχωρισμών και η διαιώνιση των εξουσιαστικών σχέσεων .Για αυτό το λόγο , ο αγώνας μας ενάντια στην περαιτέρω υποβάθμιση τις εκπαίδευσης είναι ένας σταθμός στην ευρύτερη προσπάθεια μας να γκρεμίσουμε το σάπιο σύστημα καταπίεσης της κοινωνίας.
Αναγνωρίζοντας αυτά τα προβλήματα αλλά και την επιτακτικότητα επικοινωνίας και οργάνωσης της, πανεπιστημιακής κοινότητας θεωρούμε αναγκαία την Γενική Συνέλευση. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ότι ενώ η συνέλευση θα μπορούσε να είναι ένα ουσιαστικό μέσο πάλης, έχει μετατραπεί σε μια στείρα διαδικασία με πολλά προβλήματα στις δομές τις και στον τρόπο λήψης αποφάσεων. Καλείται η πανεπιστημιακή κοινότητα να συζητήσει για θέματα τα οποία είναι προαποφασισμένα είτε από το Δ.Σ. είτε μεμονωμένα από τις παρατάξεις. Δική μας θέση είναι ότι τα θέματα της Γενικής Συνέλευσης πρέπει να αποφασίζονται από το σώμα της συνέλευσης στην αρχή της διαδικασίας. Αδιευκρίνιστη θεματολογία οδηγεί σε ψήφιση πλαισίων αδιευκρίνιστου χαρακτήρα. Ιεραρχικά δομημένα πλαίσια δημιουργούν έναν τρόπο λήψης αποφάσεων χωρίς καμία συνδιαμόρφωση. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος πρέπει να πάψει να ανέχεται τις νταβατζίδικες πρακτικές των παρατάξεων και να μην τις συντηρεί παθητικά. Θεωρούμε δε ότι έχει την δυνατότητα να το κάνει.
Τελικά η δύναμη των παρατάξεων που τους επιτρέπει να επιβάλλουν αυτά τα πλαίσια, είναι το δίπολο κατάληψη-αντικατάληψη, το οποίο είναι και ο κύριος λόγος επιλογής πλαισίου χωρίς καμία, πολλές φόρες, πολιτική συνείδηση. Καλούπια σαν και αυτό εκφυλίζουν τον όρο κατάληψη. Κατάληψη για εμάς είναι μια δυναμική πράξη αγώνα , είναι ένα μέσο που στοχεύει στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας , είναι ένας χώρος ζύμωσης , που αποσκοπεί στο να γεννήσει συνειδήσεις και να ξεχωρίσει τα στρατόπεδα καταπιεστών και καταπιεσμένων. Αποσκοπεί στο μπλοκάρισμα των διαδικασιών του πανεπιστήμιου, στην έξοδο από την κανονικότητα και την μιζέρια της καθημερινότητας. Μέσα σε αυτήν προσπαθούμε να βρεθούμε και να συζητήσουμε αντιιεραρχικά δημιουργώντας αντιδομές που αμφισβητούν την ομαλότητα. Τα παραπάνω δεν εφικτά σε μια μετριοπαθή κατάληψη με ημερομηνία λήξης, περιορισμένη κοινωνική απεύθυνση και σε μεγάλο βαθμό προκαθορισμένη μορφη. Μάλιστα αυτή η λογική ηττοπάθειας δίνει πάτημα σε μοιρολατρικές και συντηρητικές φωνές οι οποίες ζητούν άνοιγμα της σχολής και «επιστροφή στις δουλείες μας». Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος , όπως έχει αποδειχτεί, διατεθειμένος να στηρίξει την κατάληψη. Αντιπροτείνουμε, λοιπόν, μια κατάληψη διάρκειας χωρίς παύσεις , με συνεχείς δράσεις και εβδομαδιαίες συνελεύσεις μέσα της, οι οποίες θα αποφασίζουν για την συνεχεία της η όχι. Όλες οι αποφάσεις της κατάληψης θα πρέπει να λαμβάνονται από μηδενική βάση και με συνδιαμόρφωση μετά την
Γενική Συνέλευση. Για να έχει αποτέλεσμα αυτή η διαδικασία θα πρέπει ο κόσμος όχι απλά να την ψηφίσει αλλά και να την στηρίξει ενεργά με την συμμέτοχη του.