Κατηγορίες
Στέκι Γεωπονικού Συμβούλια Διοίκησης Σχέδιο Αθηνά Φοιτητικά

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, 4/11/2013

Αν το πανεπιστήμιο είναι ασθενής, εμείς διανύουμε τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Όλο το οικονομικό σχέδιο αυτή τη στιγμή σκοπό να πλήξει τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες με στόχο να μείνουν όσοι τους χρειάζονται, ως ένα ευέλικτο, φθηνό εργατικό δυναμικό. Ας αφήσουμε τα γεγονότα να μιλήσουν από μόνα τους: απολύσεις διοικητικών σε πολλά ιδρύματα (π.χ. ΕΚΠΑ ΕΜΠ) και από Δεκέμβρη αναμένεται μπαράζ απολύσεων και στην σχολή μας. Οι εργαζόμενοι σε σίτιση και καθαριότητα δουλεύουν υπό άθλιες συνθήκες εργασίας για ένα μισθό επιβίωσης. Το πανεπιστήμιο υπoχρηματοδοτείται, πολλά εργαστήρια έχουν βασικές ελλείψεις ενώ πολύ πιθανόν από Δεκέμβρη να σταματήσει η παροχή ρεύματος, όπως ο ίδιος ο πρύτανης αναγκάστηκε να παραδεχτεί. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της “αναβάθμισης” του κρατικού πανεπιστημίου που δημιούργησαν τα τερατουργήματα όπως τα Συμβούλια Διοίκησης και το σχέδιο Αθηνά.

 Δεν θεωρούμε την σημερινή υποβάθμιση των κρατικών πανεπιστήμιων ως εκφυλισμό υγιών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς ο σκοπός της λειτουργίας τους ήταν ανέκαθεν η δημιουργία εξειδικευμένων εργαζομένων χωρίς να τους παρέχεται πολύπλευρη γνώση αλλά, τεχνοκρατικές πληροφορίες. Γενικότερα ο σκοπός της εκπαίδευσης στον καπιταλισμό-κρατικής η ιδιωτικής και ποτέ δημόσιας- είναι η απόκρυψη των ταξικών διαχωρισμών και η διαιώνιση των εξουσιαστικών σχέσεων .Για αυτό το λόγο , ο αγώνας μας ενάντια στην περαιτέρω υποβάθμιση τις εκπαίδευσης είναι ένας σταθμός στην ευρύτερη προσπάθεια μας να γκρεμίσουμε το σάπιο σύστημα καταπίεσης της κοινωνίας.

Αναγνωρίζοντας αυτά τα προβλήματα αλλά και την επιτακτικότητα επικοινωνίας και οργάνωσης της, πανεπιστημιακής κοινότητας θεωρούμε αναγκαία την Γενική Συνέλευση. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε ότι ενώ η συνέλευση θα μπορούσε να είναι ένα ουσιαστικό μέσο πάλης, έχει μετατραπεί σε μια στείρα διαδικασία με πολλά προβλήματα στις δομές τις και στον τρόπο λήψης αποφάσεων. Καλείται η πανεπιστημιακή κοινότητα να συζητήσει για θέματα τα οποία είναι προαποφασισμένα είτε από το Δ.Σ. είτε μεμονωμένα από τις παρατάξεις. Δική μας θέση είναι ότι τα θέματα της Γενικής Συνέλευσης πρέπει να αποφασίζονται από το σώμα της συνέλευσης στην αρχή της διαδικασίας. Αδιευκρίνιστη θεματολογία οδηγεί σε ψήφιση πλαισίων αδιευκρίνιστου χαρακτήρα. Ιεραρχικά δομημένα πλαίσια δημιουργούν έναν τρόπο λήψης αποφάσεων χωρίς καμία συνδιαμόρφωση. Πιστεύουμε ότι ο κόσμος πρέπει να πάψει να ανέχεται τις νταβατζίδικες πρακτικές των παρατάξεων  και να μην τις συντηρεί παθητικά. Θεωρούμε δε ότι έχει την δυνατότητα να το κάνει.

 Τελικά η δύναμη των παρατάξεων που τους επιτρέπει να επιβάλλουν αυτά τα πλαίσια, είναι το δίπολο κατάληψη-αντικατάληψη, το οποίο είναι και ο κύριος λόγος επιλογής πλαισίου χωρίς καμία, πολλές φόρες, πολιτική συνείδηση. Καλούπια σαν και αυτό εκφυλίζουν τον όρο κατάληψη. Κατάληψη για εμάς είναι μια δυναμική πράξη αγώνα , είναι ένα μέσο που στοχεύει στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας , είναι ένας χώρος ζύμωσης , που αποσκοπεί στο να γεννήσει συνειδήσεις και να ξεχωρίσει τα στρατόπεδα καταπιεστών και καταπιεσμένων. Αποσκοπεί στο μπλοκάρισμα των διαδικασιών του πανεπιστήμιου, στην έξοδο από την κανονικότητα και την μιζέρια της καθημερινότητας. Μέσα σε αυτήν προσπαθούμε να βρεθούμε και να συζητήσουμε αντιιεραρχικά δημιουργώντας αντιδομές που αμφισβητούν την ομαλότητα. Τα παραπάνω δεν εφικτά σε μια μετριοπαθή κατάληψη με ημερομηνία λήξης, περιορισμένη κοινωνική απεύθυνση και σε μεγάλο βαθμό προκαθορισμένη μορφη. Μάλιστα αυτή η λογική ηττοπάθειας δίνει πάτημα σε μοιρολατρικές και συντηρητικές φωνές οι οποίες ζητούν άνοιγμα της σχολής και «επιστροφή στις δουλείες μας». Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι υπάρχει κόσμος , όπως έχει αποδειχτεί, διατεθειμένος να στηρίξει την κατάληψη. Αντιπροτείνουμε, λοιπόν, μια κατάληψη διάρκειας χωρίς παύσεις , με συνεχείς δράσεις και εβδομαδιαίες συνελεύσεις μέσα της, οι οποίες θα αποφασίζουν για την συνεχεία της η όχι. Όλες οι αποφάσεις της κατάληψης θα πρέπει να λαμβάνονται από μηδενική βάση και με συνδιαμόρφωση μετά την

Γενική Συνέλευση. Για να έχει αποτέλεσμα αυτή η διαδικασία θα πρέπει ο κόσμος όχι απλά να την ψηφίσει αλλά και να την στηρίξει ενεργά με την συμμέτοχη του.

Κατηγορίες
Αντιφασισμός Μικροφωνικές Στέκι Γεωπονικού Φοιτητικά

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, 17/10

Το μεσημέρι της Πέμπτης 17/10 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού, όπου διαβάστηκαν και μοιράστηκαν τα δύο πιο πρόσφατα κείμενα του Στεκιού, για τον αντιφασισμό και την εκπαίδευση. Παρά την παροδική δυνατή βροχή, η ανταπόκριση των φοιτητών ηταν καλή.

Κατηγορίες
Στέκι Γεωπονικού Σχέδιο Αθηνά Φοιτητικά

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ, Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

keimeno gia ekpaideusi-page-001keimeno gia ekpaideusi-page-002

Αν και το καλοκαίρι αποτελεί μια φαινομενικά νεκρή περίοδο για το ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας, το κράτος βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να δώσει σάρκα και οστά στα σάπια σχεδία του. Εν έτη 2013 τα σχεδία αυτά έρχονται να πλήξουν και την πανεπιστημιακή κοινότητα με στόχο την καθολική υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας, έχοντας ως κύριο εκφραστή τους το Σχέδιο Αθηνά.

Το Γεωπονικό δεν θα μπορούσε να μείνει ανέπαφο στα πλαίσια της γενικότερης «αναβάθμισης» των πανεπιστημίων. Από το περσινό ακαδημαϊκό έτος οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα της εκπαίδευσης, ήρθαν να κατακερματίσουν ένα ήδη ελλειμματικό πανεπιστήμιο. Τόσο οι μειώσεις συγγραμμάτων και εργαστηριακών οδηγών, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό όσο και η εισαγωγή των περίφημων συμβουλίων διοίκησης, σηματοδότησαν την ραγδαία φθίνουσα πορεία του. Στην προσπάθεια αυτή της αναδιαμόρφωσης του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έρχονται να προστεθούν φέτος οι απολύσεις εργαζομένων του πανεπιστημίου, επιπλέον μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ενώ υπάρχει ταυτόχρονη αύξηση των εισαχθέντων φοιτητών (σε 150 άτομα), ενισχύοντας περαιτέρω την υπολειτουργία του ιδρύματος. Από την σύμπραξη αυτών των γεγονότων, απορρέει εύλογα το συμπέρασμα ότι στόχος των κρατικών μηχανισμών είναι η οριστική ισοπέδωση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Η υποτίμηση του πτυχίου αποτελεί ένα από τα πρίσματα της εν λόγω αντανάκλασης, με τον διαχωρισμό του Γεωπονικού σε δυο σχολές από τις οποίες η μια αποκλείεται από το πτυχίο του γεωπόνου. Τραγική ειρωνεία αποτελεί ωστόσο το γεγονός ότι ακόμη και οι επί πτυχίο φοιτητές των τμημάτων Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας και Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, χάνουν τον τίτλο του γεωπόνου (τον οποίο κατέκτησαν με την πενταετή τους φοίτηση) και κατ’ επέκταση ακυρώνονται και μετασχηματίζονται τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.

Αν θέλουμε τώρα να επικεντρωθούμε στο δάσος και όχι στο δέντρο, το Γεωπονικό δεν αποτελεί το μοναδικό θύμα της κρατικής αναλγησίας. Με την εφαρμογή του σχεδίου, ένας μεγάλος αριθμός τμημάτων καταργούνται, αναγκάζοντας πολλούς φοιτητές να μετακομίσουν σε άλλες πόλεις ή πιο πιθανά να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικής αδυναμίας. Η υποβάθμιση πτυχίων, που είναι άλλωστε και η βασική αρχή των μεταρρυθμίσεων αυτών, πλήττει αναμφισβήτητα όλες τις σχολές, με διαφορετικούς όρους για την καθεμία. Και το κερασάκι στην τούρτα; Η αυθαιρεσία του κράτους φρόντισε όλα τα παραπάνω να εφαρμοστούν εν μια νυκτί με προεδρικό διάταγμα, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως.

Η κρατική επίθεση για ακόμη μια φορά, δεν βρίσκει στόχο μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κλάδο. Σειρά λοιπόν παίρνει και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου οι διάφορες μεταρρυθμίσεις οδηγούν στη δημιουργία ενός “νέου Λυκείου”. Το σχολείο αποκτά καθαρά εξεταστικοκεντρικά χαρακτηριστικά, με πανελλαδικές εξετάσεις από την Α’ Λυκείου και συμμετοχή στον βαθμού και από τις τρεις τάξεις. Οι παράλογα υψηλές απαιτήσεις του νέου σχολείου, το κλείσιμο όλων των ΕΠΑΣ και τμημάτων των ΕΠΑΛ συνεπάγονται στην εγκατάλειψη άρα και συρρίκνωση του μέχρι τώρα γενικού Λυκείου, στη διαθεσιμότητα καθηγητών και στον εξαναγκασμό χιλιάδων μαθητών να ανατρέξουν σε ιδιωτικά ΙΕΚ. Τέλος με την εισαγωγή του θεσμού της μαθητείας, μαθητές των ΕΠΑΛ και των ΣΕΚ θα υποχρεώνονται να ασκήσουν την πρακτική τους άσκηση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς αμοιβή για ένα χρόνο, γινόμενοι έρμαια της εκμετάλλευσης και της αισχροκερδείας κράτους και αφεντικών. Στόχος όλων αυτών που αναφέρθηκαν, είναι αφενός μαθητές συγκεκριμένης οικονομικής και κοινωνικής ταυτότητας να μείνουν έξω από τα δημόσια σχολεία και αφετέρου η δημιουργία υποταγμένων και εύκολα χειραγωγήσιμων ανθρώπων, οι οποίοι θα υπηρετούν σιωπηλά το σύστημα.

Οι βίαιες μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται στο χώρο της εκπαίδευσης, δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός, αλλά μια ακόμη ψηφίδα στο μωσαϊκό ενός ολοκληρωτικού κράτους. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, τα παραδείγματα που μπορούμε να αντλήσουμε είναι αμέτρητα. Στους εργασιακούς χώρους με μειώσεις μισθών, κατάργηση εργασιακών κεκτημένων αιώνων, απολύσεις. Κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία έχουν μετατραπεί σε είδη πολυτελείας για παραπάνω από τον μέσο όρο της κοινωνίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων, η παύση δωρεάν φαρμακευτικής περίθαλψης, είναι μερικά από τα μέτρα που η κυβέρνηση εφαρμόζει για να εξαθλιώσει πλήρως τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Με κρατικές δολοφονίες ανθρώπων που οδηγούνται στην αυτοκτονία ή σπρώχνονται από τρόλεϊ και λεωφορεία επειδή δεν έχουν εισιτήριο.

Στην προσπάθεια λοιπόν του κράτους να ενώσει τα κομμάτια ενός ληστρικού συστήματος, στα πλαίσια πρόληψης κάθε αντίδρασης, εντείνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του. Με τον εκφασισμό και τους παρακρατικούς μηχανισμούς του να στοχεύουν στην καταστολή αγώνων και συνειδήσεων. Ενάντια στην τρομοκρατία μιας πολιτικής που θέλει να ισοπεδώσει τα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, της υγειάς, της εργασίας, ο φόβος δεν πρέπει να μας εμποδίσει να αγωνιστούμε χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Η συλλογικποίηση των αγώνων μακριά από συντεχνιακές και ιεραρχικές λογικές αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη. Για μια κοινωνία χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις στην μάθηση, στην υγεία, στην ζωή.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΩΝ

 

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

Κατηγορίες
Εργασιακά Φοιτητικά

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΑ ΑΕΙ-ΤΕΙ (22/2, ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ)

afisa-teliko-GA1sTQ

Το κεφάλαιο και το κράτος του έχουν εξαπολύσει τα τελευταία τρία χρόνια μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του κόσμου της εργασίας με στόχο την υπέρβαση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. ̇ Τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους με το πρόσχημα του δημόσιου χρέους και την καθολική ιδεολογική νομιμοποίησή στον δημόσιο λόγο μιας «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχουν βαλθεί να αναδιαρθρώσουν μέχρι εσχάτων τη ζωή μας. Από τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις, τις αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, την ελαστικοποίηση των ωραρίων και την επέκταση των επισφαλών εργασιακών σχέσεων μέχρι την καταστολή και την τρομοκρατία –όποια μορφή και αν παίρνει αυτή, εργοδοτική, φασιστική, κρατική– φαίνεται ξεκάθαρα πως η διαχείριση της κρίσης σημαίνει την ολοένα και πιο βίαιη υποτίμηση της ζωής και της εργασίας μας.

Απέναντι σε όλα αυτά είναι εμφανής η ανεπάρκεια των κοινωνικών και ταξικών αγώνων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Από τη μια μεριά η πλειοψηφία της εργατικής τάξης συνεχίζει να λειτουργεί ατομικιστικά και να εμφορείται από την ιδεολογία της κοινωνικής ανέλιξης και του εθνικισμού. Από την άλλη μεριά οι αγώνες συνεχίζουν να συγκροτούνται στη βάση της λογικής της ανάθεσης και των συντεχνιακών διαχωρισμών και να διαμεσολαβούνται από κρατικοδίαιτες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες που αναπαράγουν τις πελατειακές σχέσεις και περιχαρακώνουν τις κινητοποιήσεις στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας.

Η επίθεση στην εργασία όπως εκφράζεται στη τριτοβάθμια εκπαίδευση

Το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ την ατζέντα της ευρύτερης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης ως ένας εργασιακός χώρος ειδικής σημασίας εξαιτίας του συγκεκριμένου ρόλου του ως θεσμού αναπαραγωγής / κατανομής /πειθάρχησης της εργατικής δύναμης, οργάνωσης του καταμερισμού της εργασίας, αναπαραγωγής του διαχωρισμού χειρωνακτικής-διανοητικής εργασίας και ιεράρχησης των γνώσεων (οι εργασιακές εμπειρίες μιας καθαρίστριας αξιολογούνται ως κατώτερες της ακαδημαϊκής γνώσης)· ως ιδεολογικού μηχανισμού που προωθεί την ατομικοποίηση και τον ανταγωνισμό.

Οι νόμοι που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (νόμοι Γιαννάκου-Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου) σε συνδυασμό με τις επιταγές των μνημονίων αποτελούν το σημαντικότερο κομμάτι της αναδιάρθρωσης φέρνοντας απολύσεις και μειώσεις μισθών στο εργατικό δυναμικό των ΑΕΙ-ΤΕΙ, επιβολή αυστηρότερων διαδικασιών πειθάρχησης/αξιολόγησης και μεγαλύτερη εντατικοποιήση των σπουδών, μετακύλιση του κόστους αναπαραγωγής στους ίδιους τους φοιτητές (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα), κατάργηση του ασύλου, μείωση των εισακτέων και συγχωνεύσεις–καταργήσεις σχολών και ιδρυμάτων, προωθώντας ταυτόχρονα την περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση και λειτουργία των «ιδρυμάτων» με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Παρά τα όρια, τις αδυναμίες και τον, συχνά, συντεχνιακό χαρακτήρα τους, οι φοιτητικοί αγώνες κατάφεραν στο παρελθόν να μπλοκάρουν ή να καθυστερήσουν τις απανωτές μεταρρυθμίσεις που επιχείρησαν όλες οι κυβερνήσεις από τη μεταπολίτευση και μετά, ξεκινώντας από το νόμο 815 που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 1978. Οι κοινωνικοί αγώνες μέσα στα πανεπιστήμια προκάλεσαν μια διαρκή εκπαιδευτική κρίση που διαρκεί εδώ και πάνω από 30 χρόνια η οποία συνδέεται αφενός με την αδυναμία ικανοποιητικής σύνδεσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την παραγωγή και αφετέρου με την αδυναμία πλήρους ικανοποίησης των προσδοκιών της εργατικής τάξης, η οποία αντιλαμβανόταν την τριτοβάθμια εκπαίδευση ως μια διέξοδο που εξασφάλιζε σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία αλλά και ως ανελκυστήρα εντός της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.

Ωστόσο, το εύρος και η ένταση της σημερινής επίθεσης από την πλευρά του κεφαλαίου και του κράτους του, σε μια περίοδο όξυνσης της κρίσης, θέτουν πολύ ευρύτερες απαιτήσεις όσον αφορά το περιεχόμενο και τη μορφή των αγώνων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σχέση με τις οποίες οι όποιες αντιδράσεις της λεγόμενης «ακαδημαϊκής κοινότητας» τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ήταν από απόλυτα ανεπαρκείς έως προσχηματικές.

Η πλειονότητα των φοιτητών συνεχίζει και κινείται είτε εντός του τριπτύχου απάθεια-ατομισμός- καριέρα (εγώ δεν είμαι εργάτρια, εγώ θα φύγω στο εξωτερικό, εγώ θα γίνω…) είτε σε μια λογική προάσπισης συντεχνιακών συμφερόντων. Απ’ την άλλη μεριά, το συνονθύλευμα μεγαλοκαθηγητών–κοσμητόρων–πρυτάνεων που εκτόξευε αντιμεταρρυθμιστικές μεγαλοστομίες με ημερομηνία λήξης πριν ένα χρόνο, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης της τρέχουσας αναδιάρθρωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εύλογο, αν αναλογιστεί κανείς πως όλοι αυτοί βρίσκονται μπροστά σε μια ευκαιρία για διευρυμένες μπίζνες και τις αντίστοιχες σε αυτές αρπαχτές από ερευνητικά, μέσα σ’ ένα καθεστώς αποδοτικότερης εκμετάλλευσης της φοιτητικής εργασίας, μέσα σε ένα περιβάλλον αποστειρωμένο από τα «μικρόβια» της φοιτητικής και εργατικής ανυποταξίας.

Παρ’ όλ’ αυτά από την πλευρά των εργαζομένων στα πανεπιστήμια έχουν υπάρξει πρωτοφανείς αντιδράσεις όπως απεργίες διαρκείας και μαζικές καταλήψεις, συχνά δυναμικές και μαζικές. Ωστόσο ο αγώνας τους υπονομεύτηκε από γραφειοκρατικά/εργοδοτικά συνδικαλιστικά όργανα, από την απάθεια ή την αρνητική στάση των φοιτητών/τριών, από συντεχνιακές λογικές (δεν απολύουν εμάς αλλά άλλους, άλλο ΑΕΙ άλλο ΤΕΙ, άλλο εργολαβικοί άλλο μόνιμοι), από πελατειακές συνδιαλλαγές, ενώ σε αυτά προστέθηκαν οι εκβιασμοί από προϊσταμένους- σε πλήρη συνεννόηση με τους καθηγητές. Σε κάθε περίπτωση, στις σημερινές συνθήκες δεν θα ήταν δυνατό ένας μεμονωμένος κλαδικός αγώνας να οδηγήσει σε υποχώρηση του κράτους και επομένως απαιτείται το συνολικό ξεπέρασμα της τρέχουσας συνδικαλιστικής οργάνωσης και περιεχομένου των αγώνων που τους κρατά απομονωμένους, διαχωρισμένους και τελικά αδύναμους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αγώνων εντός του πανεπιστημίου αποτελεί η απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων στο Α.Π.Θ. η οποία τελικά κατεστάλη με την επέμβαση των ΜΑΤ στην κατειλημμένη από τους εργαζομένους πρυτανεία μετά από αίτημα των πρυτανικών αρχών. Αποτέλεσμα του σπασίματος της απεργίας ήταν η καταδίκη έντεκα εργαζόμενων σε οκτάμηνη φυλάκιση με αναστολή. Αντίστοιχα η εισαγγελία κλήθηκε απ’ τον πρύτανη του Γεωπονικού, με αφορμή την κατάληψη της πρυτανείας από τους διοικητικούς υπαλλήλους ενάντια στο μνημονιακό μέτρο της «διαθεσιμότητας» (δηλαδή των απολύσεων). Παράλληλα, κατά τη διάρκεια του σαμποτάζ της εκλογικής διαδικασίας των συμβουλίων διοίκησης από φοιτητές και εργαζομένους ασκήθηκαν διώξεις στην πρόεδρο του συλλόγου του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και σε φοιτητές του πανεπιστημίου Αιγαίου, ενώ εισαγγελική παρέμβαση πραγματοποιήθηκε κατά την κατάληψη του κεντρικού server του Ε.Κ.Π.Α. Πολύ πρόσφατα, όταν οι φοιτητές του Ιόνιου Πανεπιστημίου πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στην πρυτανεία για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην περικοπή της χρηματοδότησης των σπουδών τους, η πρύτανης Σαλή κάλεσε τα ΜΑΤ που μπήκαν στην πρυτανεία και συνέλαβαν 28 φοιτητές από τους οποίους πήραν δακτυλικά αποτυπώματα και φωτογραφίες. Στους φοιτητές απαγγέλθηκε η κατηγορία της «διατάραξης της οικιακής ειρήνης».

Ενδεικτική του κλίματος καταστολής και της συνεργασίας της αστυνομίας με τις πρυτανικές αρχές είναι επίσης η πρόσφατη εισβολή των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, κατά την οποία, παράλληλα με τη σύλληψη 16 μεταναστών μικροπωλητών, παραβιάστηκαν πολιτικά στέκια, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, ενώ κατασχέθηκε ο εξοπλισμός του αυτοδιαχειριζόμενου σταθμού 98 fm.

Η δική μας απάντηση.

Εδώ και περίπου ένα μήνα, συλλογικότητες, φοιτητές-τριες και εργαζόμενοι/ες των ΑΕΙ-ΤΕΙ στην Αθήνα, αντιλαμβανόμενοι-ες τις παραπάνω προβληματικές του ταξικού ανταγωνισμού μέσα στο πανεπιστήμιο, συζητήσαμε και πήραμε τη πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας συνέλευσης ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Για εμάς το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί έναν «ναό της γνώσης» όπως αυτό παρουσιάζεται απ’ την κυρίαρχη ιδεολογία, αλλά έναν ακόμη εργασιακό χώρο με όση βαρβαρότητα αυτό συνεπάγεται. Είναι φανερό λοιπόν, πως το πανεπιστήμιο δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πεδίο ταξικού ανταγωνισμού, στην δομή του οποίου εγγράφεται η σύγκρουση αντιτιθέμενων ταξικών συμφερόντων. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπερασπιζόμαστε ένα δημόσιο δωρεάν δημοκρατικό πανεπιστήμιο αλλά τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα και τις μελλοντικές μας δυνατότητες μέσα από τη θέση που παίρνουμε εντός των αγώνων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Καλούμαστε λοιπόν φοιτητές-τριες, εργαζόμενοι-ες να υπερασπιστούμε τα κοινά μας συμφέροντα, γι’ ́ αυτό και θεωρούμε αναγκαία την κοινή μας οργάνωση στην βάση σταθερών και ισότιμων σχέσεων, δηλαδή τη δημιουργία μιας ενεργής κοινότητας αγώνα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κινούμαστε βάσει των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης (μια συνέλευση, μια αφίσα, μια πορεία), αλλά είναι αναγκαία μια συνεπής-σταθερή-αληθινή βάση σχέσεων αμοιβαιότητας, δεσμών ισότητας και ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ μας. Με αυτό τον τρόπο, δίνουμε μια απάντηση στις λογικές ανάθεσης και αντιπροσώπευσης, καθώς και στις γραφειοκρατικές-συντεχνιακές τακτικές και αντιλήψεις που κυριαρχούν μέσα στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα προωθώντας ταυτόχρονα το ξεπέρασμα των κλαδικών / εθνικών / φυλετικών διαχωρισμών.

Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Ανοιχτής Συνέλευσης φοιτητών/-τριων και εργαζομένων σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Κατηγορίες
Στέκι Γεωπονικού Σχέδιο Αθηνά Φοιτητικά

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΤΟΥ “ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΘΗΝΑ”

αφίσα για σχέδιο αθηνά-page-001

Κατηγορίες
Στέκι Γεωπονικού Συμβούλια Διοίκησης Φοιτητικά

ΜΠΛΟΚΑΡΙΣΜΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ

Το κράτος και οι κατασταλτικοί του μηχανισμοί μεθοδευμένα τα τελευταία χρόνια στοχεύουν στην περαιτέρω εξαθλίωση και υποβάθμιση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Με το νέο νόμο πλαίσιο που έχει τεθεί σε εφαρμογή απ’το 2011 (νόμος Διαμαντοπούλου), η πλήρης και συστηματοποιημένη ισοπέδωση της υποτιθέμενης έως τώρα δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης έχει μπει στην τελική ευθεία.

Ο συγκεκριμένος νόμος περιλαμβάνει τις εξής μεταρρυθμίσεις:

  • Διακοπή δωρεάν συγγραμμάτων

  • Συγχωνεύσεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

  • Κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας (διακοπή χρηματοδότησης σε φοιτητικές εστίες και διακοπή δωρεάν σίτισης)
  • Εντατικοποίηση των σπουδών (Ν+2 χρόνια φοίτησης)

  • Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου

  • Εισαγωγή των Συμβουλίων Διοίκησης

Τα λεγόμενα και χιλιοειπωμένα λοιπόν Συμβούλια Διοίκησης, θα αποτελούν το νέο διοικητικό όργανο εντός των σχολών. Το εκάστοτε συμβούλιο θα απαρτίζεται από: οκτώ (8) καθηγητάδες, έξι (6) εξωπανεπιστημιακούς (μάνατζερ) και ένα φοιτητή-κομματόσκυλο, εκλεγμένο με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Με την τοποθέτηση του συγκεκριμένου οργάνου, που αποτελεί ουσιαστικά και το πρώτο στάδιο εφαρμογής του εν λόγω νόμου, εκτός των προαναφερθέντων αλλαγών που θα επιφέρει (διακοπή δωρεάν παροχών, συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών, εντατικοποίηση σπουδών κτλ) θα οδηγήσει σε άμεσες απολύσεις εργαζομένων της πανεπιστημιακής κοινότητας, τον έλεγχο και την καταστολή κινηματικών διαδικασιών και αγώνων εντός του πανεπιστημίου καθώς και στην «κατασκευή» ενός φοιτητή-μαριονέτα, που οι γνώσεις που θα του παρέχονται θα περιορίζονται μονάχα στα στενά πλαίσια της αγοράς. Τέλος με την εισβολή των εταιρειών και κάθε λογής μανατζαρέων, που το μόνο μέλημα τους είναι η αποκόμιση χρηματικού κέρδους και σε καμία περίπτωση η αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης, οδεύουμε προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Την Τετάρτη 24/10, θα πραγματοποιηθεί ουσιαστικά η δεύτερη απόπειρα εκλογής των μελών του συμβουλίου διοίκησης στη Γεωπονική Σχολή, μετά απ’την αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια που έλαβε χώρα την Τρίτη 27/3/2012, όπου και σπάστηκαν τόσο από φοιτητές όσο και από εκπαιδευτικούς.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν την επιτακτηκότητα της παρουσίας και της συμμετοχής όλων μας, στην διαδικασία μπλοκαρίσματος των εκλογών. Δε θα επιτρέψουμε την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης και την εισαγωγή αφεντικών μέσα στις σχολές μας. Κανένας σπόνσορας δε θα ξεπουλήσει την παιδεία και κατ’επέκταση τις ζωές μας.

 

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ, ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΛΟΓΩΝ

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24/10, 8 ΤΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ!

 

ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ

ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

Κατηγορίες
Αντιρατσισμός Αντιφασισμός Στέκι Γεωπονικού Φοιτητικά

ΥΠΟΘΑΛΠΤΟΝΤΑΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ…

ΟΠΟΙΟΣ ΥΠΟΘΑΛΠΤΕΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ,

ΣΑΝ ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ

Τον τελευταίο καιρό οι δράσεις παρακρατικών οργανώσεων, που βρίσκουν ευνοϊκά πατήματα σε συγκεκριμένα κόμματα και πολιτικές παρατάξεις, αυξάνονται ραγδαία, πάντα με την προκλητική συγκάλυψη του κράτους. Η καταστολή και οι επιθέσεις σε αυτοοργανωμένους χώρους και εγχειρήματα αποτελεί πλέον συχνό φαινόμενο.

Άλλη μια τέτοια στοχευμένη επίθεση έγινε και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού, χώρο που έχει καθαρά αντιφασιστική θέση και δράση. Συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 15/10 διαπιστώθηκε από άτομα του στεκιού απόπειρα παραβίασης της πόρτας του χώρου. «Εντελώς τυχαία», το Σάββατο 13/10, η ΔΑΠ διοργάνωνε πάρτυ στο χώρο της σχολής. Προφανώς και πιστεύουμε ότι η ανάμιξη της ΔΑΠ στο περιστατικό αυτό δεν είναι καθόλου τυχαία. Άλλωστε, η συγκεκριμένη παράταξη είναι γνωστή για την υπόθαλψη φασιστοειδών στις τάξεις της.

Διαχρονικά η ΔΑΠ, ως γνήσιο τσιράκι του κράτους και του συστήματος, δεν δίστασε να εφαρμόσει φασιστικές πρακτικές για την διαφύλαξη των συμφερόντων τους. Ένα απ’τα πιο πρόσφατα παραδείγματα της τραμπούκικης συμπεριφοράς τους αποτελεί η περίπτωση του ΤΕΙ Θεσ/νίκης. Στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα, ως γνησία κομματόσκυλα προπηλάκισαν φοιτητές που τάχθηκαν εναντίον τους, ενώ χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό κάποιοι από αυτούς έβγαλαν και μαχαίρια, θέλοντας έτσι να δείξουν την υπεροχή τους. Να μην ξεχνάμε άλλωστε πως ηγετικό στέλεχος της παράταξης αυτής στο ΤΕΙ Θεσ/νίκης έχει σχέσεις με τα ασπόνδυλα της Χρυσής Αυγής.

Εξάλλου οι διασυνδέσεις της Χρυσής Αυγής δεν περιορίζονται μόνο με τη ΔΑΠ, αλλά και με τον ευρύτερο χώρο της Νέας Δημοκρατίας. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ αυτών των δυο κομμάτων μέσα στη βουλή είναι καθαρά πλασματικές. Λίγο πολύ είναι γνωστό ότι τα πρώτα χρονιά της ύπαρξης της η Χρυσή Αυγή χρηματοδοτούνταν από την ΝΔ για την πραγματοποίηση των πογκρομ της, ενώ ανέκαθεν με τις ευλογιές της είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση, τα ναζιστικά καθιζήματα δέχονταν τη συγκάλυψη των μπάτσων.

Με βάση και τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε πως ο φασισμός δεν βρίσκει γόνιμο έδαφος μονό στα στενά όρια της Χρυσής Αυγής, αλλά επεκτείνεται και στην ευρύτερη κοινωνία. Αυτό αποδεικνύεται ακράδαντα, τόσο από την καταστολή των σκυλιών του κράτους και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης όσο και από την τρομοκρατία των εργοδοτών στον εργασιακό μεσαίωνα που έχουν επιβάλλει και τον εκφοβισμό των φοιτητών «προσφέροντας» τεχνοκρατική, εντατικοποιημένη και άνευ αξίας εκπαίδευση.

Ιδεολογία και φασισμός είναι ένα σχήμα οξύμωρο. Ένα είναι το δόγμα του: Άγριος διαχωρισμός των ανθρώπων, όχι μονό ταξικός αλλά και φυλετικός. Σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξάπλωσης του, θα μας βρουν μπροστά τους. Δεν θα σταματήσουμε ποτέ να αντιστεκόμαστε συλλογικά στα σάπια παιχνίδια του κράτους και σε κάθε τσιράκι του.

“…Ο φασισμός είναι η θηλιά στο λαιμό των ανήσυχων λαών και το μακρύ ματωμένο χέρι της αμήχανης αστικής τάξης, σε περιόδους κρίσης…”

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΡΗΜΑΖΕΙ ΤΗ ΖΩΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

Κατηγορίες
Αλληλεγγύη Στέκι Γεωπονικού Φοιτητικά

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Ορμόμενοι τόσο απ’τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα τις τελευταίες 2 εβδομάδες, όσο και απ’τα ενδοπανεπιστημιακά ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες, παίρνουμε την πρωτοβουλία ως αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΓΠΑ να τοποθετηθούμε στη Γενική Συνέλευση.

Σε καιρούς που η κρατική βία και καταστολή έχει να επιδείξει την πιο βάναυση μορφή της και μια ολόκληρη κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό, η ΓΣ θα έπρεπε να λειτουργεί ως μέσο συνδιαμόρφωσης και αντιπληροφόρισης, απαλλαγμένη από ιεραρχικές δομές και σάπια παραταξιακά παιχνίδια. Η χειραγώγηση του φοιτητή-μαριονέτα και κομματική πασαρέλα με ψηφοθηρικό στόχο είναι μερικά απ’τα χαρακτηριστικά που έχουν διαστρεβλώσει τελείως τη σημασία της. Ολόκληρος ο φοιτητικός κόσμος αποπροσανατολισμένος απ’την απειλή του νέου πανεπιστημιακού, νόμου που βρίσκεται σε εξέλιξη, απέχει με τις «ευχές» του κράτους από κάθε μορφή αντίστασης και αγώνα. Τόσο η εντατικοποίηση των σπουδών με τα Ν+2 χρόνια φοίτησης, η ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου, η διακοπή δωρεάν διανομής συγγραμμάτων, η αλλαγή των διοικητικών δομών, όσο και η κατάργηση του ασύλου συμβάλουν αφενός στην καταστολή των αγώνων των φοιτητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου και αφετέρου στον περεταίρω εκφασισμό της κοινωνίας σε όλους τους τομείς της.

Την ίδια στιγμή ένα κομμάτι της κοινωνίας εξεγείρεται αδιάκοπα απέναντι στους κρατικούς μηχανισμούς που έχουν τις καταβολές τους σε φασιστικές πρακτικές, βιώνοντας έτσι καθημερινά στο πετσί τους την απρόκλητη καταστολή και βία από μπάτσους, TV, νεοναζί.

Συγκεκριμένα στις 26/9, ημέρα Γενικής Απεργίας, οι αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν στοχευμένα στις συγκεντρώσεις των λαϊκών συνελεύσεων και πρωτοβουλιών στις γειτονίες του Ζωγράφου και του Μπραχαμίου. Το όργιο της καταστολής, τόσο στις γειτονιές όσο και στο κέντρο, συνεχίστηκε με δεκάδες ξυλοδαρμούς, προσαγωγές και συλλήψεις. Το βράδυ της ίδιας μέρας το σκηνικό αστυνομικής βαρβαρότητας συνεχίστηκε στην πλατεία Γαρδένιας, στου Ζωγράφου, με σκοπό να διαλύσει τον κόσμο που συγκεντρώθηκε για να διαμαρτυρηθεί για τα πρωινά γεγονότα. Τα καθεστωτικά μέσα δεν έχασαν την ευκαιρία να γνωστοποιήσουν και να διαπομπεύσουν κάποιους απ’τους συλληφθέντες.

Στις 30/9 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική μοτοπορεία-περίπολος ενάντια στα πογκρόμ που πραγματοποιούν σε βάρος των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας από ναζιστικά καθιζήματα. Η μοτοπορεία χτυπήθηκε από μπάτσους της ομάδας ΔΙΑΣ, με αποτέλεσμα τη σύλληψη 15 συντρόφων. Την επόμενη κιόλας μέρα στα δικαστήρια της Ευελπίδων, τα σκυλιά του κράτους ασκώντας πρακτικές αδικαιολόγητης βίας, προσάγουν μέρος του αλληλέγγυου κόσμου που είχε συγκεντρωθεί και μετατρέπουν σε συλλήψεις 4 εξ αυτών. Στο κολαστήριο της ΓΑΔΑ ακολούθησαν σκηνικά έντονης σωματικής και ψυχολογικής βίας και εξευτελιστικοί σωματικοί έλεγχοι.

Στις 4/10 οι εργαζόμενοι των ναυπηγείων Σκαραμαγκά πραγματοποίησαν εισβολή στο Πεντάγωνο διαικδικόντας τα δεδουλευμένα. Πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω απ’το Υπουργείο Άμυνας και εν συνεχεία εισέβαλλαν μέσα στο χώρο. Οι κατασταλτικές δυνάμεις επιτέθηκαν άγρια στους εργαζόμενους, προβαίνοντας σε 127 συλλήψεις.

Στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στις 9/10 που η αστυνομοκρατία έφτασε στο ζενίθ της, με την εφαρμογή χουντονόμων οι προσαγωγές ξεπέρασαν τις 217.

Το κράτος και οι μηχανισμοί του επομένως, επιστρατεύουν κάθε δυνατό μέσο για να καταβάλουν κάθε άτομο που επιλέγει να στέκεται μαχητικά σε κάθε ευκαιρία-αφορμή εναντίον του. Τέτοιες τακτικές δεν τρομοκρατούν κανέναν. Αντιθέτως μας συσπειρώνουν στο δρόμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης.

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού