Αν και το καλοκαίρι αποτελεί μια φαινομενικά νεκρή περίοδο για το ευρύτερο κομμάτι της κοινωνίας, το κράτος βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να δώσει σάρκα και οστά στα σάπια σχεδία του. Εν έτη 2013 τα σχεδία αυτά έρχονται να πλήξουν και την πανεπιστημιακή κοινότητα με στόχο την καθολική υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας, έχοντας ως κύριο εκφραστή τους το Σχέδιο Αθηνά.
Το Γεωπονικό δεν θα μπορούσε να μείνει ανέπαφο στα πλαίσια της γενικότερης «αναβάθμισης» των πανεπιστημίων. Από το περσινό ακαδημαϊκό έτος οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα της εκπαίδευσης, ήρθαν να κατακερματίσουν ένα ήδη ελλειμματικό πανεπιστήμιο. Τόσο οι μειώσεις συγγραμμάτων και εργαστηριακών οδηγών, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό όσο και η εισαγωγή των περίφημων συμβουλίων διοίκησης, σηματοδότησαν την ραγδαία φθίνουσα πορεία του. Στην προσπάθεια αυτή της αναδιαμόρφωσης του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έρχονται να προστεθούν φέτος οι απολύσεις εργαζομένων του πανεπιστημίου, επιπλέον μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ενώ υπάρχει ταυτόχρονη αύξηση των εισαχθέντων φοιτητών (σε 150 άτομα), ενισχύοντας περαιτέρω την υπολειτουργία του ιδρύματος. Από την σύμπραξη αυτών των γεγονότων, απορρέει εύλογα το συμπέρασμα ότι στόχος των κρατικών μηχανισμών είναι η οριστική ισοπέδωση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Η υποτίμηση του πτυχίου αποτελεί ένα από τα πρίσματα της εν λόγω αντανάκλασης, με τον διαχωρισμό του Γεωπονικού σε δυο σχολές από τις οποίες η μια αποκλείεται από το πτυχίο του γεωπόνου. Τραγική ειρωνεία αποτελεί ωστόσο το γεγονός ότι ακόμη και οι επί πτυχίο φοιτητές των τμημάτων Γεωπονικής Βιοτεχνολογίας και Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, χάνουν τον τίτλο του γεωπόνου (τον οποίο κατέκτησαν με την πενταετή τους φοίτηση) και κατ’ επέκταση ακυρώνονται και μετασχηματίζονται τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.
Αν θέλουμε τώρα να επικεντρωθούμε στο δάσος και όχι στο δέντρο, το Γεωπονικό δεν αποτελεί το μοναδικό θύμα της κρατικής αναλγησίας. Με την εφαρμογή του σχεδίου, ένας μεγάλος αριθμός τμημάτων καταργούνται, αναγκάζοντας πολλούς φοιτητές να μετακομίσουν σε άλλες πόλεις ή πιο πιθανά να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικής αδυναμίας. Η υποβάθμιση πτυχίων, που είναι άλλωστε και η βασική αρχή των μεταρρυθμίσεων αυτών, πλήττει αναμφισβήτητα όλες τις σχολές, με διαφορετικούς όρους για την καθεμία. Και το κερασάκι στην τούρτα; Η αυθαιρεσία του κράτους φρόντισε όλα τα παραπάνω να εφαρμοστούν εν μια νυκτί με προεδρικό διάταγμα, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως.
Η κρατική επίθεση για ακόμη μια φορά, δεν βρίσκει στόχο μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κλάδο. Σειρά λοιπόν παίρνει και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου οι διάφορες μεταρρυθμίσεις οδηγούν στη δημιουργία ενός “νέου Λυκείου”. Το σχολείο αποκτά καθαρά εξεταστικοκεντρικά χαρακτηριστικά, με πανελλαδικές εξετάσεις από την Α’ Λυκείου και συμμετοχή στον βαθμού και από τις τρεις τάξεις. Οι παράλογα υψηλές απαιτήσεις του νέου σχολείου, το κλείσιμο όλων των ΕΠΑΣ και τμημάτων των ΕΠΑΛ συνεπάγονται στην εγκατάλειψη άρα και συρρίκνωση του μέχρι τώρα γενικού Λυκείου, στη διαθεσιμότητα καθηγητών και στον εξαναγκασμό χιλιάδων μαθητών να ανατρέξουν σε ιδιωτικά ΙΕΚ. Τέλος με την εισαγωγή του θεσμού της μαθητείας, μαθητές των ΕΠΑΛ και των ΣΕΚ θα υποχρεώνονται να ασκήσουν την πρακτική τους άσκηση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, χωρίς αμοιβή για ένα χρόνο, γινόμενοι έρμαια της εκμετάλλευσης και της αισχροκερδείας κράτους και αφεντικών. Στόχος όλων αυτών που αναφέρθηκαν, είναι αφενός μαθητές συγκεκριμένης οικονομικής και κοινωνικής ταυτότητας να μείνουν έξω από τα δημόσια σχολεία και αφετέρου η δημιουργία υποταγμένων και εύκολα χειραγωγήσιμων ανθρώπων, οι οποίοι θα υπηρετούν σιωπηλά το σύστημα.
Οι βίαιες μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται στο χώρο της εκπαίδευσης, δεν αποτελούν μεμονωμένο γεγονός, αλλά μια ακόμη ψηφίδα στο μωσαϊκό ενός ολοκληρωτικού κράτους. Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, τα παραδείγματα που μπορούμε να αντλήσουμε είναι αμέτρητα. Στους εργασιακούς χώρους με μειώσεις μισθών, κατάργηση εργασιακών κεκτημένων αιώνων, απολύσεις. Κοινωνικά αγαθά όπως η υγεία έχουν μετατραπεί σε είδη πολυτελείας για παραπάνω από τον μέσο όρο της κοινωνίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων, η παύση δωρεάν φαρμακευτικής περίθαλψης, είναι μερικά από τα μέτρα που η κυβέρνηση εφαρμόζει για να εξαθλιώσει πλήρως τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Με κρατικές δολοφονίες ανθρώπων που οδηγούνται στην αυτοκτονία ή σπρώχνονται από τρόλεϊ και λεωφορεία επειδή δεν έχουν εισιτήριο.
Στην προσπάθεια λοιπόν του κράτους να ενώσει τα κομμάτια ενός ληστρικού συστήματος, στα πλαίσια πρόληψης κάθε αντίδρασης, εντείνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του. Με τον εκφασισμό και τους παρακρατικούς μηχανισμούς του να στοχεύουν στην καταστολή αγώνων και συνειδήσεων. Ενάντια στην τρομοκρατία μιας πολιτικής που θέλει να ισοπεδώσει τα κοινωνικά αγαθά της παιδείας, της υγειάς, της εργασίας, ο φόβος δεν πρέπει να μας εμποδίσει να αγωνιστούμε χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Η συλλογικποίηση των αγώνων μακριά από συντεχνιακές και ιεραρχικές λογικές αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη. Για μια κοινωνία χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις στην μάθηση, στην υγεία, στην ζωή.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΩΝ
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού