Κατηγορία: Αλληλεγγύη

Την Πέμπτη 29/5, πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη εκδήλωση ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού. Προβλήθηκε αυτοσχέδιο βίντεο, διαβάστηκε η εισήγηση του στεκιού και ακολούθησε συζήτηση πάνω στο θέμα, με τοποθετήσεις συντρόφων/ισσών.

Ακολουθούν φωτογραφίες από την μέρα της εκδήλωσης, η εισήγηση σε μορφή μπροσούρας, καθώς και το βίντεο που προβλήθηκε, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καθαρά κινηματικούς σκοπούς από όποιον σέβεται τον αντιεμπορευματικό και αδιαμεσολάβητο χαρακτήρα του.

Φωτογραφίες από την μέρα της εκδήλωσης:

 

 

  

Η εισήγηση σε μορφή μπροσούρας:

Το αυτοσχέδιο βίντεο που προβλήθηκε:

ΣΑΛΑΝΤΙΝ: ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΜΑΓΑΖΙ…ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ!

Οι εργαζόμενοι του «εναλλακτικού» μεζεδοπωλείου Σαλαντίν (Μεταξουργείο) σερβίρονται πιάτα… λίγο κρύα! Πιάτα γκουρμέ για την «εποχή», όπως μη καταβολή ενσήμων, μηδαμινές απολαβές δώρων, ανύπαρκτα επιδόματα αδείας, κάλυψη δουλειάς για δύο. Με δικαιολογίες τύπου «δε βγαίνω», «το μαγαζί έχει πολλά έξοδα», «έγινε λογιστικό λάθος», «σε τέτοιους καιρούς όλοι θυσιαζόμαστε», το αφεντικό του σαλαντίν επιδιώκει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του υποτιμώντας κι άλλο την εργασία των υπαλλήλων.

Έπειτα από πιέσεις, δέχθηκε να «κολλήσει» μερικά ένσημα και μετά την ψήφιση του νέου νόμου τα κατέβαλε σχεδόν ολόκληρα. Στις αρχές του χρόνου ένας εργαζόμενος απολύθηκε εκδικητικά επειδή διεκδίκησε ολόκληρο το δώρο. Ακολούθησαν διαμαρτυρίες από τους υπόλοιπους υπαλλήλους, αλλά η απόλυση όχι μόνο δεν αναιρέθηκε, αλλά «έδιωξε» άλλους 2 αλληλέγγυους εργαζόμενους. Από τότε πραγματοποιούνται παρεμβάσεις από τους εργαζόμενους, από σωματεία αλλά και από αλληλέγγυους, έξω από το εν λόγω μαγαζί, πιέζοντας το αφεντικό να κάνει τις επαναπροσλήψεις.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στις περιοχές του Μεταξουργείου και του Κεραμεικού η εμφάνιση «εναλλακτικών» μαγαζιών, που προσελκύουν και το αντίστοιχο κοινό. Δημιουργούν την ψευδαίσθηση ενός «μαγαζιού-παρέα», όπου οι συνθήκες εργασίας είναι ιδανικές, ενώ οι καταναλωτές θρέφουν το «επαναστατικό» τους προφίλ. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύεται διαφορετική, με τα αφεντικά στο ρόλο τους, να μην κολλάνε ένσημα, να καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα και να απολύουν όποιον τα διεκδικεί.

«Το εστιατόριο σαλαντίν δεν είναι εναλλακτικό καφενείο, αλλά καλλιτεχνικό εστιατόριο και πάντα χωρίς πολιτικές αποχρώσεις».

Η ιδιοκτήτρια με την παραπάνω ανακοίνωσή της προσπαθεί να μας πείσει για μία κατάσταση γενικότερης αποπολιτικοποίησης, διαχωρίζοντας τις καλλιτεχνικές ανησυχίες από τις πολιτικές. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς, είναι ότι οι εκδικητικές απολύσεις και η στάση των ιδιοκτητών έχουν καθαρά πολιτική υπόσταση, αυτή της εκμετάλλευσης και της επιβολής του νέου εργασιακού μεσαίωνα στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης, της κρίσης που μας θέλει διασπασμένους σε συντεχνίες, απομονωμένους και φοβισμένους. Εμείς δε θεωρούμε τους εαυτούς μας ως φοιτητές και μόνο, αλλά σαν ένα κομμάτι της κοινωνίας που βιώνει καθημερινά τον ταξικό ανταγωνισμό. Η αποστήθιση τεχνοκρατικών πληροφοριών, επιβαλλόμενων από τα πάνω, που κορυφώνεται με τον εκβιασμό της εξεταστικής, η άτυπη μαύρη εργασία μας στο μεγάλο παζάρι της έρευνας, η καθημερινή παραίνεση “να μαζέψουμε πράγματα για το βιογραφικό μας”, η παράλληλη με τις σπουδές και συνήθως ανασφάλιστη εργασία που βιώνει μεγάλο κομμάτι της φοιτητικής κοινότητας, είναι μερικά μόνο παραδείγματα που μας κάνουν όχι απλά να αλληλεπιδρούμε και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των απολυμένων του γειτονικού μας Σαλαντίν, αλλά και σε κάθε δίκαιο εργασιακό/εργατικό αγώνα. Έτσι, επιλέγουμε να ταχθούμε στην πλευρά των εργαζομένων, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας, εφόσον είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους.

«Σε καμία περίπτωση δε λογοδοτώ, ούτε είμαι υπόλογη σε σωματεία και εξωδικαστικούς φορείς».

Όσο τα αφεντικά προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τις πράξεις τους μέσα από κρατικούς μηχανισμούς και σφραγισμένα έντυπα θα μας βρίσκουν στο δρόμο τους μέσα από πράξεις αλληλεγγύης και σωματεία βάσης. Σωματεία τα οποία λειτουργούν με αντιιεραρχικές δομές και συνδιαμορφωτικό χαρακτήρα σε αντιδιαστολή με τα εξουσιαστικά μοντέλα των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων (ΓΣΕΕ) και έρχονται σε πραγματική ρήξη με τα αφεντικά.

Αν δεν μοιραστούμε σήμερα τον αγώνα, θα μοιραστούμε αύριο την ήττα.

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΣΑΛΑΝΤΙΝ!

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

 

Παρέμβαση αλληλεγγύης στο στέκι ΡΕΣΑΛΤΟ, έγινε σήμερα το πρωί (Τετάρτη, 29/1) από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού. Μοιράστηκε κείμενο ενημέρωσης για τα γεγονότα του Σαββάτου, πετάχτηκαν τρικάκια, ενώ αναρτήθηκε και πανό στην Ιερά Οδό.

Το πρωί του Σαββάτου 25/1, εκατό περίπου μέλη της Χρυσής Αυγής με τη συνοδεία των μπάτσων, πραγματοποίησαν συγκέντρωση στα Ταμπούρια (Κερατσίνι), μοιράζοντας φυλλάδια ρατσιστικού μίσους. Περνώντας απ’ το σημείο, όπου 4 μήνες πριν οι ίδιοι δολοφόνησαν τον αντιφασίστα Π. Φύσσα, κατέβασαν πανό και έσπασαν μνημείο που υπήρχαν προς την μνήμη του, ενώ δεν έχασαν την ευκαιρία να γεμίσουν την περιοχή με εμετικά συνθήματα. Είχαν το θράσος μάλιστα, να απειλήσουν και την οικογένεια του δολοφονημένου Π. Φύσσα, που διαμένει εκεί κοντά.

Φτάνοντας στην πλατεία Λαού, 30 από τα ασπόνδυλα, μπήκαν στο στενό όπου βρίσκεται ο χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ. Η ανυπέρβλητη βλακεία τους, τους οδήγησε να επιτεθούν όχι στο χώρο του στεκιού, αλλά στο σπίτι του γείτονα με πέτρες και τούβλα. Προκάλεσαν υλικές ζημιές στο σπίτι, ενώ έθεσαν σε κίνδυνο τις ζωές των κατοίκων και των περαστικών. Οι 15 σύντροφοι που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο ΡΕΣΑΛΤΟ, ανέβηκαν στη ταράτσα και απάντησαν στη φασιστική επίθεση με μπογιές, πυροσβεστήρες, πέτρες και αντιφασιστικά συνθήματα. Η θρασύδειλη επίθεση των νεοναζί τελείωσε με το πρόσταγμα των μπάτσων, οι οποίοι τους φυγάδευσαν απ’ την οδό Λαμπράκη.

Σαν αντανακλαστική κίνηση, 500 αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Λαού, 100μ. από το χώρο του ΡΕΣΑΛΤΟ και πραγματοποίησαν πορεία με μεγάλη συμμετοχή ντόπιων κατοίκων, υπό την προκλητική παρουσία μπάτσων.

Η συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί την πρώτη επιθετική επανεμφάνιση των φασιστοειδών στην περιοχή μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. “Όλως τυχαίως”, η επίθεση αυτή πραγματοποιήθηκε την ίδια μέρα με την ανακοίνωση των υποψήφιων χρυσαυγιτών για τις δημοτικές εκλογές, αλλά και λίγες μέρες μετά τις δολοφονίες των μεταναστών στο Φαρμακονήσι από συνοριοφύλακες.

Το ΡΕΣΑΛΤΟ δεν αποτελεί καμιά “πολιτιστική λέσχη”, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, αλλά είναι ένας χώρος με ξεκάθαρη πολιτική, αντιεξουσιαστική και αδιαμεσολάβητη δράση. Τέτοια εγχειρήματα είναι καρφί στο μάτι τόσο των φασιστών, όσο και των αφεντικών τους, κράτους και κεφαλαιοκρατών. Όσοι εναντιώνονται στους προαναφερθέντες ας δείξουν την αλληλεγγύη τους έμπρακτα, στο λόγο και στον δρόμο. Γιατί όταν τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα με σαφή ταξικό προσανατολισμό, όπως το ΡΕΣΑΛΤΟ, δέχονται κατασταλτικές επιθέσεις πρέπει να αντιληφθούμε ότι η εποχή της ουδετερότητας έχει περάσει προ πολλού και είναι πια καιρός να διαλέξουμε πλευρά.

Απέναντι στον καθημερινό φασισμό και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευομένων.

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

Μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των καθηγητών, πραγματοποιήθηκε από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού, το πρωί της Τετάρτης 15/5. Κατά τη διάρκεια της μικροφωνικής διαβάστηκε και μοιράστηκε το κείμενο του Στεκιού, ενώ παράλληλα αναρτήθηκε πανό με συνθήματα υπέρ της γενικής απεργίας διαρκείας. Η ανταπόκριση του φοιτητόκοσμου ήταν αρκετά καλή, παρ’ όλο που για τους περισσότερους είναι περίοδος εξεταστικής.

 

 

Πριν από λίγο καιρό, το κράτος επέβαλε με προεδρικό διάταγμα στους καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δύο επιπλέον ώρες διδασκαλίας. Η απάντηση των καθηγητών ήταν η κήρυξη απεργίας την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων.

«Σε ποια άλλη χώρα οι συνδικαλιστές θα γκρίνιαζαν για δύο ώρες επιπλέον διδασκαλία την εβδομάδα;»

Γ. Πρετεντέρης, δηλητηριογράφος

Με τον… αντικειμενικό τρόπο που τα διακρίνει, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δείχνουν πόσο ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των εργαζομένων. Εύστοχη λοιπόν η απορία του κ.κ. Πρετεντέρη για το λόγο κήρυξης της απεργίας. Παρέλειψε φυσικά να επισημάνει, μάλλον από υπερβολικό ζήλο να στηρίξει το «αγγελικά πλασμένο» σύστημα εξουσίας ,το γεγονός ότι οι δύο αυτές ώρες θα φέρουν στο δρόμο 15.000 συμβασιούχους. Όσοι βέβαια μείνουν, θα χάσουν τις οργανικές τους θέσεις, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί από αυτούς θα αναγκαστούν όχι μόνο να αλλάξουν πόλη, αλλά και να εργάζονται σε περισσότερα από ένα σχολεία για να και τις ώρες διδασκαλίας των απολυμένων. Κατάργηση οργανικών θέσεων συνεπάγεται βεβαίως και έλλειψη προσωπικού, περαιτέρω δηλαδή στοίβαξη των μαθητών σε υπεράριθμα τμήματα. Είναι οφθαλμοφανές λοιπόν πως το κράτος για άλλη μια φορά συμβάλλει στην ανάπτυξη και ολοκλήρωση της… παραπαιδείας!

«Οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να είναι σε μόνιμη στράτευση στην υπηρεσία των παιδιών μας. Αυτό απαιτεί το λειτούργημά τους»

Δ. Δασκαλόπουλος, Έλλην βιομήχανος,
πρόεδρος του συνδέσμου των βιομηχάνων

Με όλη την ευαισθησία που τον διακατέχει ο αγαπητός μας κεφαλαιοκράτης τάσσεται υπέρ της μόρφωσης των παιδιών και της ομαλής λειτουργίας του συστήματος. Η ευαισθησία του αυτή πηγάζει από την… τσέπη του και από το γεγονός ότι το φυλλοκάρδι αυτού και των ομοίων του τρέμει κάθε φορά που μια κοινωνική ομάδα σηκώνει κεφάλι. Το κράτος λοιπόν, στηρίζοντας την… άποψη των κεφαλαιοκρατών, προχωράει σε ακόμα μια επιστράτευση εργαζομένων, αυτή τη φορά πριν η απεργία καν ξεκινήσει, προφασιζόμενη την αγωνία των μαθητών οι οποίοι συμμετέχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις.

«Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τον κόπο και την αγωνία νέων ανθρώπων»

Κ. Αρβανιτόπουλος, κρατικός υπάλληλος

Ο κ.κ. υπουργός ξέχασε αναμενόμενα να τοποθετηθεί για την αγωνία και τον ψυχαναγκασμό που προκύπτει μέσα από τις ίδιες τις πανελλήνιες, που λίγο πολύ έχει οδηγήσει ακόμα και σε αυτοκτονίες μαθητών. Οι υπόλοιποι τη γλίτωσαν φτηνά απλά με… καταρρεύσεις και λιποθυμίες λόγω υπερκόπωσης και έλλειψης ύπνου. Ας δώσουμε όμως βήμα στους ίδιους τους μαθητές.

«Εμείς απ’ αυτή την προσπάθεια, είτε τελικά είναι νικηφόρα είτε όχι, παίρνουμε ένα μάθημα. Ίσως το σημαντικότερο απ’ όλα αυτά τα ταλαιπωρημένα σαρανταπεντάλεπτα. Τον αγώνα να κατακτήσεις κάτι καλύτερο και να αντισταθείς στην εξαθλίωση που τείνει να επιβληθεί.»

Μαθητές από το 2ο ΓΕΛ Πολίχνης

«Μας προσφέρουν παιδεία που θέλει να μας μετατρέψει σε κινούμενες μηχανές που αποστηθίζουν ολόκληρες σελίδες ιστορίας,χωρίς να κατανοούν τι διαβάζουν. Υποδαυλίζουν την κριτική σκέψη μας.»

Αυτόνομη κίνηση μαθητών

«Δεν μας ανήκει τίποτα, είναι όλα δανεικά από τα παιδιά μας». Καθημερινά βλέπουμε το κράτος να επιβάλλει την εξαθλίωση με ολοένα και μεγαλύτερη καταστολή, χρησιμοποιώντας και τα γραφειοκρατικά συνδικαλιστικά σωματεία όπως την ΑΔΕΔΥ, η οποία αρνήθηκε να στηρίξει την απεργία. Τα μέχρι τώρα γεγονότα αποδεικνύουν περίτρανα ότι η ιεραρχική οργάνωση και οι συντεχνιακές λογικές είναι σφαίρες άσφαιρες που δεν βρίσκουν ποτέ τον στόχο τους. Αντ΄ αυτού, η εποχή επιτάσσει δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και οργάνωση των συνδικάτων από τα κάτω, μακριά από λογικές εργατοπατερναλισμού. Οι όποιες διεκδικήσεις πρέπει πάντα να αποσκοπούν στην παράλυση του κράτους και των βαρυσήμαντων για τα αφεντικά μέσων παραγωγής, με άλλα λόγια της κατεστημένης οργάνωσης της κοινωνίας.

Στεκόμαστε λοιπόν έμπρακτα αλληλέγγυοι στον αγώνα των καθηγητών, παλεύοντας παράλληλα για την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, για μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας.

Ή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΗΚΩΝΟΜΑΣΤΕ, Ή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΕΦΤΟΥΜΕ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ,
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕΤΡΟ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ

Αυτοδιαχεριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

 

Την Τρίτη 23/4, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στο Athens.Indymedia και στον 98fm ‘Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης’ από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού. Κατά τη διάρκεια της μικροφωνικής διαβάστηκε το κείμενο τόσο του Στεκιού όσο και αποσπάσματα από τα κείμενα των δυο μέσων αντιπληροφόρησης, φωνάχηκαν συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια. Επίσης, αναρτήθηκε πανό με συνθήματα αλληλεγγύης στα μέσα αντιπληροφόρησης.

Την Πέμπτη 11 Απριλίου ύστερα από εντολή της αστυνομίας και με την συγκατάθεση του πρύτανη του ΕΜΠ, καταστέλλονται τα κινηματικά μέσα αντιπληροφόρησης Athens Indymedia και ‘Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης’ 98fm. Αυτή τη φορά αντί για μια ακόμα αστυνομοκρατούμενη επιχείρηση, η καταστολή «κατέφθασε» με πιο ύπουλο τρόπο. Ο πρύτανης Σίμος Σιμόπουλος, με εντολή εκ των άνωθεν, κόβει στοχευμένα την παροχή Internet στον χώρο που στεγάζονται τα δυο αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Τις επόμενες μέρες, ύστερα από προσπάθεια να εκπέμψουν ξανά τα δυο μέσα από τον ευρύτερο χώρο του πανεπιστημίου , με την βοήθεια φοιτητών και αλληλέγγυων, διακόπτεται η παροχή Internet αυτή τη φορά σε ολόκληρη την Πολυτεχνειούπολη. Ο ίδιος ο πρύτανης μάλιστα, αποποιήθηκε των ευθυνών και αρμοδιοτήτων του, ενώ η αντιπρύτανης με τη σειρά της αρνήθηκε να αναλάβει την διαχείριση του ιδρύματος.

Το Indymedia και 98fm δεν φιμώθηκαν επειδή είναι «παράνομα» αλλά γιατί εναντιώνονταν, εναντιώνονται και θα εναντιώνονται στο σάπιο σύστημα τους, το οποίο τρέφουν και συντηρούν με τόση στοργή τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Σε μια πραγματικότητα που η πληροφόρηση και ενημέρωση περιορίζονται στα δελτία ειδήσεων των 8:00 και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς του κάθε Αλαφούζου, που προωθούν τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την εργατική σκλαβιά, τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους εκμεταλλευόμενους, της ιεραρχικές δομές και συντελούν στον γενικότερο εκφασισμό της κοινωνίας, επιλέγουμε την αντιπληροφόρηση σαν μια διαφορετική μορφή ενημέρωσης και πάλης. Αντιπληροφόρηση δεν είναι ο αρχισυντάκτης και ο παρουσιαστής με τον ρόλο του παντογνώστη, δεν είναι ο θεατής-ακροατής που δέχεται παθητικά τον βομβαρδισμό των βραδινών δελτίων, αλλά είναι η αδιαμεσολάβητη ενημέρωση από εμάς για εμάς, χωρίς ειδικούς και αναλυτές, με μοναδικά μας συμφέροντα την όξυνση της ταξικής πάλης για την επανοικειοποίηση  των ζωών μας. Το Indymedia και ο 98fm είναι δυο από τα πολλά μέσα αντιπληροφόρησης τα οποία λειτουργούν με αυτοοργανωμένες, αντιεραρχικές και αντιεμπορευματικές δομές. Ο καθένας που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν κομμάτι του ευρύτερου αγωνιστικού κινήματος, αποτελεί και κομμάτι αυτών των εγχειρημάτων.

Για να δώσουμε έναν πιο σαφή διαχωρισμό των δυο αυτών εννοιών ας δούμε τα παρακάτω παραδείγματα…

παραΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

1. “…Ομάδα κουκουλοφόρων και λοστούς και ρόπαλα έσπειραν για ακόμα μια φορά το χάος στους δρόμους της Αθήνας και οδηγηθήκαν σε καταλήψεις δημοσίων κτηρίων…Δεν θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις του χάους και της ανομίας να εμποδίσουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη…”
2. “…Χθες αργά την νύχτα δυνάμεις της αστυνομίας προχώρησαν σε συλλήψεις δυο υπόπτων για την τρομοκρατική επίθεση ενάντια στο εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός ΑΕ στην Β.Α. Χαλκιδική, οι οποίοι προσπάθησαν να ανακόψουν το μεγαλειώδες αυτό έργο για την χώρα…”

ΑΝΤΙ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

1. “…Οι καταλήψεις αποτελούν για εμάς εστίες ελευθερίας, αγώνα και ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Επιλέγουμε την κατάληψη ως συνειδητό μέσο πάλης ώστε να δημιουργήσουμε πυρήνες αντίστασης στις γειτονιές μας, ενάντια σε κάθε μορφής νταβατζή που στοχεύει στην εξαθλίωση των ζωών μας…”
2. “…Χθες στις 3 τα μεσάνυχτα με χουντικές πρακτικές οι μπάτσοι εισέβαλαν στα σπίτια δυο κατοίκων της Ιερισσού, σπάζοντας τις πόρτες των σπιτιών τους και τους συνέλαβαν. Κάθε κομμάτι της κοινωνίας που εναντιώνεται στη λεηλασία της φύσης και υπερασπίζεται την ποιότητα της ζωής του, είναι προφανές ότι αποτελεί απειλή για τον κρατικό μηχανισμό και η φωνή του θα φυλακίζεται με κάθε τρόπο…”

Τα παραδείγματα που μπορούν αν παρατεθούν είναι αμέτρητα, για να διαπιστώσουμε ότι τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών είναι ικανά να διαστρεβλώσουν την αλήθεια εις βάρος των εκμεταλλευόμενων.

Η πολιτική επιλογή να στεγαστούν το Indymedia και ο 98fm  μέσα στο Πολυτεχνείο είναι απόλυτα συνειδητή. Τα πανεπιστήμια ανέκαθεν αποτελούσαν χώρο διακίνησης ριζοσπαστικών ιδεών, που τάσσονταν ενάντια της εκάστοτε άρχουσας τάξης και πολλές φορές και της «κοινής γνώμης». Με την πρόσφατη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου από την κυβέρνηση και τις ακροδεξιές φωνές που έκαναν λόγο για άσυλο κουκουλοφόρων και ταραξιών, ξεκίνησε μια νέα εποχή καταστολής, πιο μεθοδευμένης και προσαρμοσμένης στην σύγχρονη βαρβαρότητα. Το άσυλο των ιδεών μας δεν αίρεται και δεν καταστρατηγείται. Όσο η ελεύθερη διακίνηση ιδεών ποινικοποιείται, τόσο η ανάγκη μας για αντιπληροφόρηση θα οξύνεται. Το Indymedia και ο 98fm δεν είναι οι ιστοσελίδες που τα φιλοξενούν, αλλά οι ιδέες και οι ανάγκες που τα γέννησαν. Αυτές οι ιδέες και οι ανάγκες δεν καταστέλλονται. Στην παραπληροφόρηση τους απαντάμε με αντιπληροφόρηση.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ATHENS INDYMEDIA ΚΑΙ 98FM

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΜΕΣΟ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

 

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Γεωπονικού

Από το μεσημέρι της Πέμπτης 11 Απρίλη, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, Σίμος Σιμόπουλος, πήρε την πολιτική απόφαση της καταστολής των μέσων αντιπληροφόρησης, athens.indymedia.org και του αυτοοργανομένου ραδιόφωνου Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης 98FM. Ανέλαβε έτσι την πολιτική ευθύνη να επιβάλλει λογοκρισία και να καταστείλει την έκφραση και την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αυτών που αντιστέκονται στον σύγχρονο εκφασισμό και την κοινωνική εξαθλίωση. Αποφάσισε να δράσει αυτός (ο 2ος πρύτανης καταστολής, μετά τον Μαρκάτο πριν 18 χρόνια), αντί της κρατικής εξουσίας, και να ενδυθεί το ρόλο του φερέφωνου διευκολύνοντας έτσι τον υπουργό καταστολής Δένδια, τους μπάτσους και τους ναζιστές.

Ο πρύτανης, αντιμέτωπος με τις παρεμβάσεις των αλληλέγγυων, ανάμεσά τους πάρα πολλοί φοιτητές, κυριολεκτικά κρύφτηκε, αφήνοντας με εντολή του, την αντιπρύτανη να συνεχίσει το κατασταλτικό του έργο, η οποία και τελικά αρνήθηκε. Ο Σιμόπουλος, αυτός που παρέδωσε αμαχητί την ακαδημαϊκή-εκπαιδευτική γνώση, βορά στα κέρδη των εταιριών και των πολυεθνικών που λυμαίνονται το χώρο της εκπαίδευσης, αυτός ο ίδιος πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τα ψηφίσματα των φοιτητικών συλλόγων που απαιτούν την ελεύθερη πρόσβαση στην αντιπληροφόρηση μέσα από τους χώρους των σχολών τους! Η πρυτανεία του ΕΜΠ, με ένα νομικίστικο τέχνασμα άλλαξε τον κανονισμό δικτύου απαιτώντας ονόματα για κάθε πριζάκι σύνδεσης στο internet. Τα δύο εγχειρήματα αντιπληροφόρησης αρνήθηκαν να παραδώσουν ονόματα ατόμων, αντιβαίνοντας σε μια λογική νομικών αντιπροσώπων. Ο πρύτανης αγνόησε επιδεικτικά τα ψηφίσματα και τις υπογραφές των φοιτητικών συλλόγων του ΕΜΠ που κατοχύρωναν τις IP σε συμφωνία με τον νέο κανονισμό δικτύου.

Την Δευτέρα 15 Απρίλη, οι δράσεις αλληλεγγύης κινήθηκαν προς μια συμβολική κατάληψη της πρυτανείας, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ραδιοσταθμός 98FM εξέπεμψε για λίγο, και πριν προλάβει να ανέβει και το athens.indymedia, οι ίδιοι αυτοί κατασταλτικοί μηχανισμοί διέκοψαν την παροχή internet σε ολόκληρο το Πολυτεχνείο! Αυτή, η δεύτερη επιχείρηση φίμωσης του Athens Indymedia και των ραδιοσταθμών αντιπληροφόρησης κατά τη διάρκεια της συμβολικής κατάληψης, αποτυπώνει ξεκάθαρα το μέγεθος της καταστολής και την καθημερινά ολοένα και πιο απροκάλυπτα επιχείρηση λογοκρισίας από την πλευρά του κράτους. Μια λογοκρισία που τροφοδοτήθηκε εδώ και χρόνια εκτός των άλλων, από τους αλαλαγμούς των ναζί βουλευτών, από μηνύσεις μεγαλοεκδοτών (Αλαφούζος), και από αίτημα προς το Πολυτεχνείο μεγαλοκαθηγητή που συνεργάζεται απροκάλυπτα με την εταιρία εξόρυξης χρυσού El Dorado, δημοσιεύοντας “μελέτες” υπέρ της λεηλασίας των φυσικών πόρων και της φύσης στις Σκουριές της Χαλκιδικής.

Το Αthens Indymedia γεννήθηκε από το λαϊκό παγκόσμιο κίνημα μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση στη Γένοβα το 2001. Αποτελεί μέρος του κινήματος και βήμα έκφρασής του. Έχει συμβάλλει τα μέγιστα στη διάδοση της πληροφορίας «από τα κάτω», στο συντονισμό των αγώνων που έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια το λαϊκό κίνημα. Παρών στις πορείες, στις διεκδικήσεις, στις καταγγελίες της αυθαιρεσίας της κρατικής εξουσίας. Έδωσε τροφή για προβληματισμό, σκέψη, ανταλλαγή απόψεων. Εξέθρεψε την κριτική σκέψη, την πολιτική ζύμωση και την άλλη άποψη, αυτή που συστηματικά αποκρύπτεται από τα κρατικά κι εμπορικά ΜΜΕ. Το κυριότερο όλων όμως ήταν ότι ανέδειξε γεγονότα της πολιτικής ζωής που θα έμεναν θαμμένα για πάντα. Ούτε για τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες των μεταναστών, ούτε για την αστυνομική αυθαιρεσία, πόσο μάλλον για την απρόκλητη αστυνομική βία και τη δολοφονία που ενίοτε χρησιμοποιεί η κρατική εξουσία όπως στην περίπτωση Κορκονέα, δε θα μίλαγαν ποτέ τα καθεστωτικά μέσα της κρατικής προπαγάνδας. Τα μέσα αυτά, στα οποία τους χαρίστηκαν οι δημόσιοι πόροι για να μπορούν να “υπνωτίζουν” μια ολόκληρη κοινωνία με την προπαγάνδα, τα ψέματα και την παραπληροφόρηση. Για να μπορούν να φτιάξουν την κοινωνία των υποτακτικών τους! Δε θα μίλαγαν ποτέ για όλα αυτά, εκείνοι που σχετίζονται και πλήττονται άμεσα από τους κοινωνικούς αγώνες (Μπόμπολας-Αλαφούζος και Σια…) Όλος αυτός ο συρφετός που όχι μόνο στηρίζει, αλλά τις περισσότερες φορές δημιουργεί, συνυπογράφει και εξασφαλίζει τυπικά και άτυπα, τις συνθήκες εξαθλίωσης των ανθρώπων χέρι–χέρι με το κράτος της ακροδεξιάς!

Άλλωστε, πάγιο αίτημα της ακροδεξιάς ήταν το κλείσιμό του. Σήμερα 46 χρόνια μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών, μια νέα δικτατορία, αυτή των τροικανών (εγχώριων και εξωτερικών) επανέρχεται και σταδιακά εναγκαλίζεται και υιοθετεί όλα τα μέσα και τους τρόπους επιβολής της εξουσίας της, με πρώτο και κύριο τη φίμωση της άλλης άποψης, την καταστρατήγηση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και της ελευθερίας του λόγου εκείνου που αρνείται να συμβιβαστεί με την διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και της δια βίου συνέχισης της κοινωνικής ανισότητας. Η φίμωση των μέσων αντιπληροφόρησης, η φυλάκιση των αγωνιστών που υπερασπίζονται τον τόπο τους, στις Σκουριές (Χαλκιδική) ενάντια στα αδηφάγα συμφέροντα της εταιρείας χρυσού μας δείχνουν ξεκάθαρα ποια είναι η πολιτική και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να διατηρείται στην εξουσία.

Έτσι, εύκολα τα δολοφονικά μνημόνια (4.000 αυτοκτονίες μέχρι σήμερα, περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, ανεργία στο 30% περίπου με τους νέους άνεργους να φτάνουν το 60%, απόλυτη διάλυση του συστήματος υγείας και εκπαίδευσης και παράδοση των πανεπιστημίων στις πολυεθνικές) που θα εντείνουν την εξαθλίωση της κοινωνίας θα ονομάζονται “μεταρρυθμίσεις”, εύκολα και χωρίς αντίλογο, οι τοπικοί αγώνες ενάντια στην λεηλασία της φύσης, της γης και της ζωής γενικότερα θα ονομάζονται “τρομοκρατία”, ενώ η ίδια αυτή καταστροφή της ζωής και της φύσης θα αποκαλείται “ανάπτυξη”! Εύκολα θα επιβάλλουν τον επικοινωνιακό σκοταδισμό για να διατηρήσουν μια ολόκληρη κοινωνία σε ύπνωση, μέχρι να την εξολοθρεύσουν και να την λεηλατήσουν πλήρως!

Αυτό είναι το έμβλημά τους και όσο πιο γρήγορα αντιληφθούμε ότι ζούμε σε καθεστώς απροκάλυπτης δικτατορίας, τόσο πιο γρήγορα θα καταφέρουμε να τους ανακόψουμε.

Η ελευθερία του λόγου είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου που μόνο σε φασιστικά-ολοκληρωτικά καθεστώτα καταστέλλεται. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όμως είναι ότι στην εποχή της τεχνολογίας η πληροφορία δεν περιορίζεται, η ζωή μας δεν ελέγχεται ακόμα και αν επίμονα γίνεται προσπάθεια να κατασταλεί.

ΕΝΑ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ ΠΟΛΛΑ INDYMEDIA θα γεννηθούν και θα νικήσουν!!!

Το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω! Όσο και να το θέλουν και να το προσπαθούν δε θα επιτρέψουμε το ’67 να επιστρέψει!

Διαχειριστική ομάδα του athens.indymedia.org